nas nia dziesiać, nia sto - lik, napeŭna, užo na miljony hetak ciažka akreślić svoj stan choć niaźmienny, badaj, hety stan da samaha našaha skonu pa-nad miežami, pa-za systemaj i suprać ahulnaj marali my, prynamsi, nia chłusim samyja sabie - zrešty, inšym taksama nia stali my abrali praklony i kpiny zamiest zajzdraści sučaj my čužyja paŭsiul, a najpierš na radzimie, chaj užo i čužoj, ale ŭsio šče balučaj našy ssochłyja ruki irvuć łancuhi niby pavucińnie nieba zdolnyja ŭbačyć usie, navat, z hnoju pavydziraŭšy łyčy svaje, śvińni - dyk čaho ž tady nas vinavacić u prazie da volnaha nieba zamiest prahi da tannych vidoviščaŭ dy smaku rabskaha chlebu? ”my” pačynajecca z asensavańnia ułasnaha ”ja”, ŭsio astatniaje - bydła bačyć vočy pustyja, słuchać słovy pustyja abrydła nas učora bolej niama, a zaŭtra nikoli nia budzie tolki tut i ciapier i zaŭsiody - apošni hłytok na poŭnyja hrudzi kožny momant napiataj strunoju - voś-voś abarviecca niama sensu chavacca ad inšych, kali ad siabie nikudy nie padziecca kožny sam abiraje svoj šlach, inšym šlach hety nie zapaskudzić my nikomu užo nie naležym nas dla inšych niama my - svabodnyja ludzi __ daroha, horadnia'2009.IV.18 #daroha #my #беларусь #вершы