Словы і музыка Алена Аранжыроўка Андрэя Мітрошкіна Настрою нолік, грошаў ноль. Я выйшаў папаліць. Гляджу: на лавачцы маёй мужык адзін сядзіць. Я падышоў і побач сеў, размову я пачаў. А той мужык быў з бадуна, і я яму сказаў: Прыпеў: Не сумуй і сябе не шкадуй, Зараз роўна дванаццаць гадзін, Гаворыць Гродна! Дзяўчыну неяк я сустрэў, прыгожая яна. Ды яе любы не кахаў - ну, хлопцы, ну шпана! Я хусткай вочы выцер ёй, размову я пачаў, Жаніўся з ёй, прывёў дамоў і там ужо сказаў: Прыпеў. Мой дом у веку залатым і жонка лепш за ўсіх... Чакай, тут нехта мне сказаў, што я, напэўна, псіх: Я гэта ўсё прыдумаў сам і сам я напісаў. "Ты б лепей мне на водку даў альбо хоць так сказаў:" Прыпеў. Настрою нолік, грошаў ноль і галава баліць. Нядрэнна зараз бы паесці, можна і папіць. "Каму патрэбен беспрацоўны?" - так я разважаў. Піхнуўшы рукі у кішэні, я сабе сказаў: Прыпеў.