старая мая песьня, напісаная спачатку як верш. верш пра радзіму, якой я яе бачу ды адчуваю. было колькі запісаў раней, вось сёньня запісаў яшчэ раз. лістапад у лістападзе анёлы лётаюць нізка ў краіне маёй вершаў - як і хаўтураў - поўная нізка ў садзе спусьцелым стаіць адзінока старая ігруша а пад парогам ад ветру хаваюцца нашыя душы сіняй абзой далёкага лесу чорнае поле коўдрай туман іртуцяй вада на выбраным доле люлька - у дом а дом - у дамавіну мары марнеюць - іх ўсё лягчэй памяняць на ўспаміны краю мой родны Богам ўлюбёны і Богам пракляты ты мне турмою і кратамі я табе - катам _________________________ (с) daroha vilnia`2006.IX.04, 04:48