Дыяспаральная канферэнцыя ў Варшаве прайшла ў адкрытым фармаце, дзе ўдзельнікі, незалежна ад сваіх поглядаў, мелі магчымасць актыўна ўдзельнічаць у дыскусіях. Удзельнікі былі падзелены на тэматычныя групы, у адной з якіх абмяркоўваліся праблемы палітвязняў і дабраахвотнікаў. Сяргей Пятрухін, які заявіў пра сябе як былы палітвязень, інтэграваўся ў групу, аднак яго паводзіны выклікалі расчараванне. Ён засяродзіўся на запісу абмеркаванняў замест актыўнага ўдзелу ў іх, што адлюстравала яго абыякавасць да тэмы. Калі стрым быў прыпынены, яго цікавасць да дыскусіі знікла, што пацвярджаюць сведкі. Пасля аднаўлення стрыма ён зноў пачаў выказвацца, але яго словы выглядалі не шчыра, а хутчэй як жаданне падтрымаць свой імідж. Удзельнік канферэнцыі прыйшоў да высновы, што Пятрухін зацікаўлены толькі ў сваёй асобе, а не ў праблемах палітвязняў.