чытае Валянціна Кернажыцкая Да юбілею пісьменніцы (05.07.1965) Аўдыя: Беларуская Палічка https://knihi.com/Ludmila_Rubleuskaja/Viezu_zbuduju_svaju_audio.html Ілюстрацыя: http://lir-book.by/медыятэка/ Тэкст: Людміла Рублеўская – верш «Вежу збудую сваю», зборнік «Балаган» (2000) https://kamunikat.org/?pubid=16189 I расколаты, звон не забудзе ніколі свой голас. Я — апошняя ў свеце, хто вежу збудуе сваю. Па нябёсах чужых залатое пракоціцца кола, А карэту ля райскае Брамы спынілі маю. Басанож, басанож па аскепках люстэрак і мараў. Па халоднай зямлі, у якой цяжка выкапаць дол. А камусьці здаецца — я мякка ступаю па хмарах, I ліхтар нада мной клапатлівы трымае анёл. Ні крыжа і ні крылаў — жаночыя вузкія плечы. А якому ўрачу ты пакажаш агонь — у душы? Невыносны мой боль, і нябачны, і можа быць — вечны, Але я — ці хачу назаўсёды яго патушыць?