Фільм Віктара Трацякова. Пра спецыфіку дзейнасці і псіхалагічны стан людзей, якія выконваюць смяротныя прысуды, распавядае Алег Алкаеў, у 1996-2001 начальнік СІЗА № 1 Мінска, пры ўдзеле якога былі здзейсненыя 134 смяротныя прысуды. Алег Алкаеў сцвярджае, што стрэс пры выкананні смяротнага прысуду "нават няма з чым параўнаць". Ніхто з выканаўцаў першы раз не можа ўявіць, як паўплывае выканне прысуду на псіхічны стан. Пры першым удзеле ў расстрэле ўзнікае "эфект запаволенага часу" ды іншыя прыкметы посттраўматычнага сіндрому. Імёны выканаўцаў расстрэлаў -- таямніца і нават родныя не ведаюць пра гэта від "дзейнасці". Алег Алкаеў гаворыць: "Исполнение приговора это страшное бремя, которое ложится на тех, кто это делает. Убить человека, который лично тебе ничего плохого не сделал, убить без злости, без накала страстей это сложно. Это убийство, а убийство никогда безнаказанно не проходит. На войне человек стреляет с большого расстояния, не знает, попал или не попал. И в него стреляют тоже. Это совсем другое. Поэтому и группа засекречена, и близкие родственники не знали, даже коллеги не знали, кто чем занимается. Убийство -- всегда убийство, даже, если по закону". Фільм падрыхтаваны ў межах кампаніі "Праваабаронцы супраць смяротнага пакарання"