У сакавіку 2024 года Камітэт ААН па ліквідацыі дыскрымінацыі ў адносінах да жанчын (КЛДЖ) задаволіў скаргу дзвюх беларусак — Марыны Дубінай і Алены Дубовік. А падзеі, якія з дзяўчынамі адбыліся, адносяцца да ўжо нам далёкага 2017 года, калі былі антытунеядскія пратэсты. Чаму варта чакаць сем год і сем год змагацца за свае правы? Як было ў 2017-ым з умовамі ўтрымання і затрыманнем ў параўнанні з цяперашнім часам? Чаму варта звяртацца ў КЛДЖ? Пра ўсё гэта ў новым выпуску праваабарончага падкаста “Вясна прыйдзе” гаворым з нашымі гераінямі, скарга якіх у КЛДЖ была задаволеная. Тайм-коды 00:00 Пра што выпуск. Знаёмства з гераінямі 02:13 Гэта быў сакавік 2017-га… Як усё распачыналася 06:05 Зняволенне і ўмовы ўтрымання, на падставе якіх і была складзена скарга ў КЛДЖ 15:30 Шлях да скаргі. Як ўсё абскарджалася на нацыянальным узроўні 20:31 Нарэшце прыйшло рашэнне КЛДЖ. “Дыскрымінацыйныя ўмовы ўтрымання” — гэта пра што? 23:25 Пастаяннае назіранне мужчын-ахоўнікаў над жанчынамі і асобыя патрэбы жанчын ў зняволенні 29:05 Гіпотэза: умовы ўтрымання ў 2017-ым адпрацоўваліся дзеля 2020-га? 32:46 Ці варта чакаць рашэння КЛДЖ і падаваць туды скаргу, калі гэты працэс зойме 7 гадоў? 36:16 Развітанне: хто дапаможа падаць скаргу ў КЛДЖ?