У дзевятай главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай даследуе жыццё былых франтавікоў, якія адчуваюць горыч расчаравання ў пасляваеннай Еўропе. Нягледзячы на аб’ектыўны тон апавядання, Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад адказны за страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік адмаўляецца ад палітычных і філасофскіх абагульненняў, але яго творы адлюстроўваюць вострыя канфлікты эпохі, закранаючы асабістыя і сацыяльныя праблемы, такія як уплыў вайны на людзей, саслоўныя бар’еры і агіднасць мяшчанскай маралі. Рэмарк стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, адначасова паказваючы іх слабасці і чалавечыя якасці. У творы прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыскасці і кахання, якія надаюць героям надзею ў цяжкіх умовах жыцця.