Вілянскі перыяд (1316 - 1385) пачынаецца з княжання Гедыміна, калі сталіца Вялікага Княства Літоўскага была перанесена ў Вільню. Гэты час адзначаецца актыўным пашырэннем тэрыторыі дзяржавы, у асноўным за кошт сучаснай Беларусі. Узмацняецца княжаская ўлада і дасягаюцца дыпламатычныя поспехі ў Заходнім і Усходнім напрамках. Пасля смерці Гедыміна ў ВКЛ пачынаецца перыяд дыярхіі, калі кіраванне дзяржавай пераходзіць да двух князёў – Кейстута і Альгерда. Альгерд, які ўзначальвае дзяржаву, займаецца справамі Пскова і Наўгарода, а таксама ўмацоўвае адносіны з Масквой. У гэты час адбываюцца таксама важныя падзеі на ўсходзе і поўдні, што спрыяе далейшаму развіццю ВКЛ. Чытанне тэксту ажыццяўляе Андрэй Каляда.