Мару сваю сярод шэрых аблокаў, Сярод чужых паваў-далоняў [плытавіны шляхоў на матыў забыцці] Не згубі! Не згубі! Не згубі! У памяць нам засталася продкаў Мова зямлі тваёй роднай - На стракатых палях незнаёмай Не згубі! Не згубі! Не згубі! Прыпеў: Ў шчасці і ў бядзе, Ад Радзімы далёка На чужых дарогах Не згубі сябе! Не згубі сябе! Не згубі сябе! Надзея у цемры дарогу асветліць, Яе не пагасіць ветрам. І калі ты надзею нарэшце здабыў, - Не згубі! Не згубі! Не згубі! Мову сваю у бясконцых вандроўках, Сярод мільёнаў крокаў На пыльных гасцінцах далёкай зямлі Не згубі! Не згубі! Не згубі! Прыпеў (2).