Ты жадаў салодкіх сноў, Ты хаваўся ад залеў У хаце, дзе шыкоўны стол І гарэлка на стале. Прыпеў: Гэй! Калі гукам трывожным разбураны сны, (сны...) Запытайся ў ветра, па кім б'юць званы. (званы...) Ведай, ён не змаўчыць, ён адкажа ў журбе: (ў журбе...) "Не хвалюйся, званы плачуць не па табе". Ты імкнуўся зноў і зноў Быць заўсёды ні пры чым. І калі чакалі слоў, Ты казаў сабе: "Маўчы!" Прыпеў. Хоць у гэты шэры свет Ты святла не прынясеш, Добра ведаем мы ўсе, Што ты нас перажывеш. Прыпеў (2).