http://7notes.na.by/tabs/garadzkija/garadzkija_jak_manekien.html Стаю на прыпынку як манекен, чакаю чагосьці. Па тварах смігае прамень-энерганосьбіт. І сёння, і ўчора падвышаны ціск - антыцыклон. Я слухаю дыск, апошні дыск - і трапляю ў палон. Праходзіць натоўп скрозь мяне, скрозь думкі і мары, І пакідае сляды свае на тратуары. Я адчуваю падземны рух, я прадчуваю на вуліцы Моцны, раптоўны выбух: яна абудзіцца. Прыпеў: Як перад навальніцай, паветра прасякнута электрычнасцю. Нешта павінна адбыцца, а акалічнасці нас не датычацца. Стаю і сігналы аднекуль прымаю, нібыта антэна. Сігналы прыймаю і перадаю, праз вочы і нервы . Прыпеў.(2) Гляджу на твары і заўважаю імгненныя змены. І адчуваю, як губляю якасці манекена. Сядаю ў трамвай, даганяю вясну, мяне халады дасталі. І заўважаю, што дагэтуль прымаю ўльтракароткія хвалі. Прыпеў. Як перад навальніцай, паветра прасякнута электрычнасцю. Я ў самым цэнтры сталіцы, але пад уладай акалічнасцяў.