Зубр вярблюда тэлеграмай Запрасіў у Белавеж: "У мяне ў дрымучай самай Пушчы добра пажывеш! Тут з вадою ўсе равы, Хопіць маладой травы. Прыязджай, пакуль пагода!" І вярблюд узважыў: "Згода! Вандраваць яшчэ каму ж?" Прымярае капялюш, Ды задумаўся маруда ... вярблюда Паспрабуй адзін рашы ... капелюшы? Ці як ёсць, двума гарбамі Красавацца пад дубамі? Думаў, як з адзежай, з ежай, Клапаціўся пра начлег, Аж пакуль над Белавежай Закруціўся белы снег. Думаў дзень і два няўклюда. Снег сышоў, прайшла зіма, І цяпер няма вярблюда. Позна зубр чакаў - дарма!