Мяне завуць Білі І я скачу на кане, Бо недзе там у прэрыі Чакае мяне Сапраўдны кольт У кабуры на скураным рамне. Маё каханне ты, мой смутак! Маё каханне ты, мой смутак! Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла! Мяне завуць Білі, А каня Альманах, Ён усіх абгоне У пух і тарарах, Як толькі ён зачуе У прэрыі твой пах. Маё каханне ты, мой смутак! Маё каханне ты, мой смутак! Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла! - Гэй, ты чаму пакрыўдзіў маю дзеўку? - А... а чаго... - Што - чаго? Што? Ды я цябе... Маё каханне ты, мой смутак! Маё каханне ты, мой смутак! Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла, Ла-ла-ла-лай-ла-ла! Мяне завуць Білі, Я сапраўдны каўбой! Яго завуць Білі, Ён сапраўдны каўбой! Мяне завуць Білі, Я сапраўдны каўбой! Яго завуць Білі, Ён сапраўдны каўбой! Маё каханне ты, мой смутак!