Ноч напоўнілася брэхам сабак, І каханне разгубляла свой смак. Пад уплывам зор усходніх начэй Ён ідзе ўсё бліжэй да дзвярэй, Прыпеў: Як абуджаны воўк. (4) Ён шукаў сярод каменных дамоў Вольны вецер ад пустэльных пяскоў, Марыў бачыць ён за шклом небакрай І штоноч сабе загадваў: "Шукай!" Прыпеў. Можа, ён звычайны ваўкалак, Такі, як кожны з нас? Гэты сонечны усходні матыў Нарадзіўся сярод восеньскіх ніў. Мы дрыжэлі ад халоднай расы; Дасылаў ён свае спевы ў лясы, Прыпеў. Можа, ён звычайны ваўкалак, Такі, як кожны з нас? Прыпеў.