Сярод дубоў старажытных, Спакон вякоў незлічоных, Гэй-гэй, гулялі нашчадкі Гэй-гэй, багоў беларускіх. Усіх збіраў вечарамі Агонь паганскіх святыняў, Гэй-гэй, голас у цемры Гэй-гэй, вятры разнасілі: Прыпеў: (2) Мы тут, тут мы і будзем праз сто вякоў! Мы тут, тут мы і будзем! І ад багоў беларускіх Яны адное прасілі - Гэй-гэй, моцы ў рукі, Гэй-гэй, чужынца адбіці: Прыпеў. (2) Касцьмі сыходзілі ў землю, Але сваё баранілі, Гэй-гэй, пад Белаю Вежай, Гэй-гэй, у полі пад Воршай. Сярод дубоў старажытных, Спакон вякоў незлічоных Гэй-гэй, гулялі нашчадкі Гэй-гэй, багоў беларускіх.