[.... ....] керзавых сапог На іконах маіх багоў. Нявольнікі граюць джаз. Гэта шэсце начных быкоў. Чырвоны іканастас Засцілае мне вочы зноў. І хай не кажуць зноў, Што жыць не можна тут... О мама, мама! Прыпеў: Наша неба тут! Go, гэй, go! Наша воля тут! Go, гэй, go! Наша вера тут! Go, гэй, go! Нас не здоляць тут! З намі Бог! Хай там недзе дзіўны рай І краіны, нібыта рай. Хай там недзе сонны [...], Што сыходзіць за небакрай. Аднак яшчэ вера ёсць, Каб застацца самім сабой. І хай не кажуць зноў, Што жыць не можна тут... О мама, мама! Прыпеў. Забыты небам Мой шэры кут, А дзе б я не быў, Усё адно жыву я тут: Дзень у дзень, З ночы ў ноч, З года ў год. І каб не быць забытым, Праз гады усім назло, Павінны зразумець, Што ўсё адно! Прыпеў. (2)