Словы Івана Беладубенкі http://www.svaboda.org/content/article/1899143.html Кажуць, ёсць год і месяц, і дзень Для здзяйснення юначых надзей. А ў мяне мара толькі адна: Ухапіць за аброць скакуна. Ці то сон, ці то мроі ўначы: Зорны луг, а над лугам імчыць Маёй мары юначай скакун. Я хапаю аброць у руку, І яго пад сядло, і ў галоп за сяло, Напрасткі скрозь расквечаны сад, Каб аж дух заняло, каб усё, што было, Адкацілася за далягляд! Будзе дзень, я прыеду сюды, Дзе прайшлі маладыя гады. Ля ракі ў густых туманах Адшукаю свайго скакуна, І яго пад сядло, і ў галоп за сяло, Напрасткі скрозь расквечаны сад, Каб аж дух заняло, каб усё, што было, Адкацілася за далягляд!