http://www.svaboda.org/content/article/1899143.html Адзвінелі мячы, адгрымелі шчыты, Пралілася ў вякі наша крыўская кроў. І ўздыхнулі мястэчкі і ўсе гарады. Засталіся крыжы, чарапы крыжакоў. І адчуў сябе вольным і годным народ, Толькі ж волі няма, як і век не было. У краіне ўсё больш чужакоў кожны год, Што імкнуцца да ўлады, да панскіх сталоў. Прыпеў: Хай ў нябыт адплыве, згіне ў густой траве Злая нядоля, як сон. А Беларусь жыве! І людзей даравітых, з багатай душой Выкрадаюць, купляюць суседзям служыць. І глядзіш: князь мясцовы на мове чужой Пачынае з людзьмі, нібы бог, гаварыць. Ну а крыўскія воі свой край сцерагуць. І чужынцы наш Грунвальд спалохана сняць. І Пагоні, Пагоні, Пагоні лятуць, І ніколі, ніколі іх лёт не стрымаць! Прыпеў. (2)