Словы Васіля Храмцова Музыка Алена Я прачнуўся, вакно расчыніў і, нібы першы раз, Я убачыў: ў чырвоным агні нараджаецца дзень, І матуля-зямля, на хвіліну забыўшы пра нас, Хрэсціць гэта дзіця у халоднай і чыстай вадзе. Закружыла лістота: яна апранае яго У адзёжкі, што колерам жоўтым чаруюць зямлю. А над гэтым сівыя аблокі вядуць карагод, І туман апусціўся празрыстай расой на раллю. Дзе ж той сумны паэт, што пісаў пра спадарыню ноч, А яна заціскала вакол яго шыі пятлю І кідала яго пад шалёны кастрычніцкі дождж? Не здавайся, ты чуеш? цябе перад Богам малю! А жыццё - гэта ноч, ну а сумны паэт - гэта я! Што з таго, што мой боль хутка срэбрам блісне ў валасах? Дапаможа мой крыж, уратуе надзея мая. Толькі б сэрца стрывала, астатняе здолею сам! Дык няхай маім ворагам будзе найлепей за ўсіх! Хай палюбяць Радзіму хоць так, як люблю яе я! Вось тады зразумеюць, што я чалавек па жыцці. Кожны мае свой лёс і у кожнага сцежка свая. Я прачнуўся, вакно расчыніў і нібы першы раз, Я ўбачыў: ў чырвоным агні нараджаецца дзень. І матуля-зямля, на хвіліну забыўшы пра нас, Хрэсціць гэта дзіця у халоднай і чыстай вадзе.