Словы Васіля Храмцова Музыка Алена Я нарадзіўся над Заходняю Дзвіной. Звінела лета і спявалі салаўі. Была субота, і ад радасці такой, Я проста абажаю выхадныя дні. Не па гадзінах разумнеў і рос. На жаль, хварэў - слабенькі быў малы. А пакуль маці надрывалася ад слёз, Я надзьмуваў са слюнак цудныя шары. У школе потым я вычыўся неяк так. Заўжды казала мамка мне: "Спявай, сынок!" Я ў матэматыцы і зараз не мастак, Ну а тады любімым спеваў быў урок. А на канікулах у вёсцы - сенакос! Дзед з бацькам косяць, а навокал камары. І мы з бабуляй пілі з кружак малако. Усё раптам лопнула, як мыльныя шары. Ну вось і ўсё. А што да іншых тэм, То я пазбавіўся ад гэтай мішуры. Ў маім дзяцінстве не было зусім праблем: Мы надзьмувалі свае мыльныя шары. Я іншым стаў, я вырас са шпаны. Зноў крочыць лета па маім двары. Мне хочацца надзець дзіцячыя штаны І запускаць з балкона мыльныя шары!