Словы Васіля Храмцова Музыка Алена З чырвонай цэглы той будынак быў. Стары, маленькі, ды мажны наўздзіў. І ты глядзела з вузкага акна, Як коціцца ў свой вечны шлях Дзвіна. Стары будынак, павялісты брук. Ты птушку-долю выпусціла з рук. Блакітнасць неба пырснула з-пад крыл, І патануў у сэрцы дзіўны крык. Прыпеў: Чырвоная рабіна, ну што ж ты нарабіла? Чаму спакою у душы няма? Чырвоная рабіна, ну што ж ты нарабіла? Чырвонае на белым і зіма... Дзе ж тая птушка, у якіх краях? Якія сны ёй сняцца па начах? Каму вяшчуе новую вясну? З каго адводзіць страту і ману? Магчыма, сэрца ад таго баліць, Што вельмі цяжка выстаяць і жыць. Ды ўсё ж чакаю і каторы дзень, Калі надзеі выблісне прамень. Прыпеў.