Сюды раптоўна неяк Заплыла па Дзвіне я. Агледзелася, дзе я, Зірнула па баках: Аж бачу - злева, справа Дзвіна ужо Даўгава. Вакол зямля ласкава Вітае гэты шлях. Прыпеў: Салют, зямля Латгалія! Латгалія мая, Бяскрайнія лясы Ды вострыя касцёлы. Латгалія, Латгалія, Даўгавы берагі Збягаюць рэзка долу. Сюды адвечна цягне Таго, хто помніць прагне. І тут я ўчую, як мне Дух часу ў твар падзьмуў. І зноў паўстане брама Туды, на Бурскі замак, І сумны ён таксама, Як сотні год таму. Прыпеў: Салют яму, Латгалія! Латгалія мая, Калматыя лясы Ды вострыя касцёлы. Латгалія, Латгалія! Даўгавы берагі Збягаюць рэзка долу. Хаваюць з неба зоры Глыбокія азёры У чорныя калёры Бяздоннае начы. І кажуць мне гавэнды, Зямля, твае легенды Пра велічны край гэты. Ціхуткі спеў гучыць, Прыпеў: А сум маўчыць. Латгалія! Латгалія мая, Калматыя лясы Ды вострыя касцёлы. Латгалія, Латгалія! Даўгавы берагі Збягаюць рэзка долу.