Ідзеш туды, дзе люду тлум. Знайсці імкнешся нейкіх слоў. Ты толькі чуеш хваляў шум. Сам у сабе пытаеш зноў: Прыпеў: Чые сляды ланцуг плялі, Чые шляхі у ноч вялі? Ідзеш туды, дзе свет імчыць, Знайсці для мар сваіх жытло. Ды толькі ўміг свяча згарыць. Сам у сабе пытаеш зноў: Прыпеў. Ідзеш туды, пад небакрай Аддацца ў волю дзіўных сноў. Быць можа, там ты знойдзеш рай, Але ў сабе пытаеш зноў: Прыпеў.