Наш тата трошкі строгі Ў адносінах да нас. Свой клопат і трывогі Выказвае падчас: То паліць папяросы, То б'е навокал шкло, Не слухае дарослых І робіць ўсё на злосць. Прыпеў: Пытанне за пытаннем, І смешна нам да слёз: Наш тата выхаваннем Займаецца ўсур'ёз. Тут, безумоўна, тата мае рацыю І спрачацца няма сэнсу з ім, Толькі мы не слухаем натацыю: Няма болей эмоцыі зусім. Праз акуляры тоўстыя Ўсё бачыць ён наскрозь. "Ну як жа ж вам не сорамна? Вы хуліганы, вось!" На што ж тады мы здатныя, Мо' скажа нам хто з вас? А тата і астатнія Не разумеюць нас. Прыпеў.