Словы Сяргея Кныша. http://niva.bialystok.pl/issue/2006/36/36_2006.pdf , старонка 7 З маленства вабіць нас сухі дарожны пыл, краін далёкіх таямніцы, дзе ты не быў. Нас падарожжа дружыць з сонцам і вадой, абшар зямлі абмерай хуткаю хадой. Прыпеў: Толькі крочаць упарта ногі, крочаць, крочаць да знямогі. Раптам знікне дзесьці ціхі смутак наш, бо згубіць след ў начных агнях. За даляглядам далягляд раскінецца наўсцяж і зноў пакліча Млечны Шлях. Вазьмі заплечнік, компас і бадзёрасць духу, і рушым мы з табою, пазабыўшы скруху. Паветра водар прагна будзем піць на золку, што ёсць на свеце лепей за вандроўку? Прыпеў.