Раней людзі былі не такія, як зараз, А разы ў два-тры пабуйней. І надвор’е было не такое, як зараз, А такое, што о-го-го-го... І ўсяго было значна болей, І птушкі былі, як сабакі. І калі я гэта ўсё прыгадаю, Адразу плачу і цябе абдымаю. Прыпеў: Мая ментальнасць - сентыментальнасць! Мая ментальнасць - сентыментальнасць! Мая ментальнасць - сентыментальнасць! Мая ментальнасць - сентыментальнасць! А цяперашнія людзі пакідаюць свае гнёзды І ў вырай чарадою лятуць. І Я хацеў ляцець зь імі, але сям’я і дзеці Мне сказалі, што я буду сьвіньнёй. А гэта значыць, што наперадзе восень, На вочы рэзка навярнуліся сьлёзы, Цябе я зноў абдымаю і плачу, Цябе я зноў абдымаю і плаааа... Прыпеў. Раней былі такія святы, што проста гамон - Салют, шашлыкі i гарэлка. І ўвесь народ увесь час абдымаўся і плакаў, Ён плакаў ад захаплення. Магчыма, гэта не зусім эстэтычна, Але, згадзіцеся, як эратычна. Я тры стагоддзі нічога не бачу, А ўсё цябе абдымаю і плачу. Прыпеў. http://nrsm.org/