Алесь Змагар Гудзе над Случчу навальніца‚ Дрыжыць‚ калышацца зямля‚ Ў вагні пажараў край дыміцца‚ Край мірнай працы‚ край сялян. Ўгары крумкач драпежыць чорны‚ Цікуе штось скрозь едкі дым‚ Але на варце непакорны Стаў бацька з сынам маладым. Насупілася пушча строга‚ Шапочацца галлё галін‚ Шуміць узрушанай трывогай‚ Заве паўстаць на збройны чын. І паўстаюць з сутонняў цьмяных Сыны лясоў‚ багны‚ балот; За край свой родны‚ патаптаны‚ Няма нідзе ім перашкод. 1958 ---------------------------------------------------- Не сумуй па мне старая, Будзь здарова, маці! Вораг край мой разбурае - Ці ж сядзець мне ў хаце? Ці ж на тое палівала Ты зямліцу потам, Каб яна цяпер стагнала Пад расійскім ботам? Ці ж на тое мне аб долі Пела над калыскай, Каб цяпер яна марнела Пад пятой расійскай? Лепш свабодным легчы ў полі Ад варожай кулі, Чым аддаць сябе ў няволю I цябе, матуля. Бараніць пайду свабоду, Біцца з гадам лютым, Што нясе майму народу Здзекі ды пакуты. Будзем жывы - будзем рады Лёсу маладому. А пакуль не знішчым гада, Не чакай дадому! Словы Кандрата Крапівы http://www.sch2-uzda.by/index.php/myzkk/stikhi/175-razvitanne-syna Не сумуй па мне, старая, Будзь здарова, маці! Вораг край мой разбурае — Ці ж сядзець мне ў хаце? Ці ж на тое палівала Ты зямліцу потам, Каб яна цяпер стагнала Пад фашысцкім ботам? Ці ж на тое мне пра волю Пела над калыскай, Каб марнела наша доля Пад пятой фашысцкай? Лепш свабодным легчы ў полі Ад варожай кулі, Чым аддаць сябе ў няволю I цябе, матуля. Бараніць пайду свабоду, Біцца з гадам лютым, Што нясе майму народу Здзекі і пакуты. Будзем жывы — будзем рады Лёсу маладому, А пакуль не знішчым гадаў, Не чакай дадому. 1941