Словы Марка Шагала Пераклад Рыгора Барадуліна http://belarus8.tripod.com/litvaki/kraina.htm І зноў прыходзіць да мяне У госці поўня з той краіны, Дзе сцяг з чырвонай палатніны Над нашай вуліцай ўецца ў сне. Там свет абноўлены; імкне Адтуль вятрэц на крылах лёгкіх, Там сем'яў блізкіх і далёкіх Згулі вяселлі без мяне. Я чую радасць галасоў, З якой жыццё прыймаюць людзі, Што імі вызвалена ў гудзе Агнём вінтовак і прамоў. О хмара, злітуйся ў бядзе, Прыймі мяне ў свае вышыні! Я чую, голас долу стыне Званоў, і дым з дамоў ідзе. Мой рот сказацьме слова ім. Мой край, засыпаны снягамі, Пакуль мяне нясе дыханне, Мая душа з табой ва ўсім. Я ў фарбах апяваў цябе, Ці спадабаў ты песню тую? Мой голас сам сябе ратуе, Як я, стаміўшыся ў журбе. Маўчыш ты, ці хочаш, мая краіна, Каб сэрца маё разламілася, мабыць? Каб ува мне варыўся няспынна агонь, А табе засталася набыць? Я апяваў да стомы воч тваіх людзей, Лясы, паляны, твой твар твару як апантаны, благаслаўляю дзень і ноч... Ты крыўду маеш, мая краіна? Як ў бутлі вада, я перад табою Адкрыты. Даўно ўжо ты кінула сына У чуж-чужыну, наталіўшы тугою. І кроў замроеную табе я пашлю, Дыханне маё Слязою сцячэ, паветра блакіт развее, Ляжаць буду ціха вязнем спакою. Спаць вечна прыб'юся да роднага схілу, І попелам ты мне пасыплеш магілу.