Музыка Барыса Вайханскага Словы Георгія Ліхтаровіча http://www.vaikhansky.com/texts/text_belorus/na_stihi_georgiya_lihtarovicha/kazino.shtml Анiякiх прыгод не чакалi... Ды з пачатку пачну - не з канца. Працавалi мы на "Iнтэграле", Пражывалi мы на Казiнца. Ад авансу жылi да палучкi, Калi плоцяць - на скварку стае. На прысмакi ды iншыя штучкi Наш заробак надзей не дае. Мы бясшкодныя цалкам iстоты, I не робiм нiкому мы зла. Ну - пiўца па дарозе з работы, I за столiк - гуляць у "казла". Пра футбол, пра заробкi гамонiм, Ды з другiм як i з першым - аблом. Але мы незалежнасць баронiм Хоць... ад жонак за гэтым сталом. Бабы бесяцца з той завядзёнкi, Але больш для парадку дзяўбуць. Раз ад Зiнкi - Мiхасевай жонкi - Каламбур давялося пачуць. Цi наўмысна, цi здуру аднойчы Аб?яднала "казла" з "дамiно". Аж да сёння наўколле рагоча: - Зноў пайшлi мужыкi ў "казiно"! Кажуць, свет гэты створаны Словам. Я не ведаю як сапраўды, Але Зiнкiна тая прамова Насамрэч давяла да бяды. Неяк радыё хлопцы ўключылi, I паведала раптам яно, Што па просьбах працоўных адкрылi Пры канцы Казiнца казiно. Мiшка мой аж па скверы забегаў: - Ну, жыццё, сапраўды як кiно! Сябру мроiўся, пэўна, Лас-Вегас. На сталах зелянела сукно.. Ты паслухай, - сказаў ён раптоўна, - Ёсць надзея здабыць дабрабыт. Зажывём мы з табою шыкоўна. Не спрачайся! Рыхтуем вiзiт. Жёнкам скажам, што ў гэту суботу Мы працуем, ёсць пiльны заказ. Зробiм выгляд - iдзём на работу. Хай на лецiшча едуць без нас. ... Завушнiцы я ў жонкi "пазычыў", Сябра сцiбрыў пярсцёкi сваёй. Атрымалi ў ламбардзе налiчку - Хруст паперак узняў нам настрой. Мiшка ў цесця пад план рызыкоўны Гарнiтурчык узяў "ад куцюр", Шыты аж з дарэформеннай воўны. Я свой шлюбны надзеў - пад велюр. Мы ляцелi, як голыя ў лазню, Як падлеткi, - на злом галавы - Нацянькi да прынад буржуазных... Нас i праўда сустрэлi на "Вы". Для сугрэву мой Мiшка - во, злыдзень! - Заказаў пару куфляў пiўца I аддаў свой заробак за тыдзень... (Хоць бы, скнары, далi селядца!) Побач з намi ля барнае стойкi Прысуседзiўcя нейкi дзiвак. Вельмi бойка, дарма што з папойкi, Растлумачыў нам, што тут i як. Размаўлялi культурна, без матаў. Раптам бачу, што сябра ўстае, Да iгральных iдзе аўтаматаў I вiтае: "Знаёмцы мае!" У мяне ў галаве быццам вата. Потым я зразумеў той зварот, Бо наладчыкамi аўтаматаў Мiшка з цесцям прыйшлi на завод. Я не ведаю, што адбылося, Што прычынай - прафесiя, фарт? Праз хвiлiну такое ўзнялося - Быццам "хуткая" прэ на iнфаркт. Мiльгацела, звiнела ля Мiшкi, Вiраваў iгракоў карагод. З нейкай шчылiны сыпалi фiшкi, I свiцiлася шыльда "Джэк Пот". Тое, што адбывалася потым, Помню дрэнна... Мой сябра спяваў, З кiм заўгодна дзялiўся Джэк Потам I шампанскiм усiх частаваў. Мне падказвала нешта спынiцца, Але Мiшка не чуў нi слаўца. Быццам гiцаль, пачаў казырыцца Ў казiно пры канцы Казiнца. ..............................