Заплаціце аркестры, каб болей не йграла, Хай штось вып'юць, закусяць, хай адно памаўчаць. Я пабіты, парэзаны, пашыты, пастрэляны, Аб каханні сваім недарэчным, як умею, то буду спяваць. (2) Прыпеў: Ганка, дзеўка з Пагулянкі. Хата бляхай крыта. Нябрыдкія вочы, але ж нябрыдкі і пасаг. Ганка, няверная каханка. Як казаў стары Савоська: "А жэбы цебе, глупе курва, трафіў шляк!" Прыпеў. Усё было надта спраўна і па-ціху, па-троху - Нават меліся шлюб як належыць узяць. Але ў ботах вайсковец перабег нам дарогу: Я ўначы раз іду, а яны ўдвох на нёманскім мосце стаяць. (2) Прыпеў. Эх, як кроў закіпела, дый да помсты, панове! Болей гэткага здзеку і здрады цярпець я не мог: Першай Ганку-каханку кінуў ў чорныя хвалі, А за ёю вайсковец у ботах паплыў, як купальскі вянок. (2) Прыпеў.