http://www.ucpb.org/rus/library/folklore/31.shtml http://mpby.com/akords-46.htm На плошчы, замеценай сьнегам, часоў так з пяці да шасьці стаяў разняшчасны таварыш Сапега на дліннам і скользкам пуці. Апёршысь на лыжныя палкі, ісполненый гордай красы, сьняжынкі, как гразныя серыя галкі, садзілісь к яму на усы. Усы намакалі і вісьлі канцамі няровнымі вніз, Бы пчолы, шалёныя страшныя мысьлі вакол краснай шапкі вілісь. Імею я власьць і ахрану, забыл пра бяду і нуду, куда жа цяпер, ядры яе маму, краіну сваю павяду? Сплашное вакруг казнакрацтва, саўсем свалачьё і врагі, нет веры у обшчэславянскае брацтва, туманяць народу мазгі. Хранеець народ без работы, красьцянскае гібнець сяло І крупныя каплі крававага пота яво арашалі чало. К граніцам прыблізіцца хочэць дліннюшчая НАТО рука, і грозна мярэшчыцца ў спальні срэдзь ночы злавешчая цень Пазьняка. Хахочыць, ругаеца матам, гразіцца навешаць зьвізды, няшчасны таварыш Сапега заплакаў і ціха паехаў у Дразды.