Запытаў у iншаземца: "Ведаеш, дзе я жыву? Што пасею, чым абмыю я сваю труну? Цi хацеў я быць маёрам, хто каго раджаў? Вельмi смачна твая бульба, вельмi паважаў". Разлiлiся па падлозе матчыны сыны. Ён iх ведаў i казаў, што яны свае. Вельмi цяжка марыць матам - Божанька, даруй! Усё адно пра нас напiшуць, што ты не малюй. Усё адно наступiць сонца, усё адно на ўсiх! Не затушыш i не спалiш родных i радных! Прыпеў: Беларусь - мая Радзiма, болей не далi. Я кахаю ўсёй паловай, водарам крывi. Беларусь - мая Радзiма, лепей не шукай. Усе кветкі ляцяць мiма, нiбы кулi ў гай. Пасварылiся у танку лепшыя сябры, З немаўлятамi бiлiся i спраўляць пайшлi. Паляўнiчы ля фантана кветкай гандляваў, Азiрнуўся i раптоуна выйшаў у фiнал. Усе адно туды патрапiш, скончыцца бензiн. Так жахлiва, нiбы трэцi выпiў усё адзiн. Усё. Адзiн. Прыпеў. Ехаў Грэка цераз рэчку, Бачыць: у рэчцы рак! Сунуў Грэка ручку ў рэчку, Рак за ручку цап! Ты праслухаў паведамленне Пра жывёл i пра насенне, Пра тэрарызм i барацьбу I пра тых, каго люблю: Прыпеў.