Мяцеліца атуліць схілы горных вяршынь І белым-бела зямля. Маўклівае каралеўства, Каралевай стала я .. А вецер стогне, і на сэрцы ўраган .. Мне б яго стрымаць, але я не змагла. Не адкрывай, хавай сакрэт, Будзь дзяўчынай добраю для ўсіх. Зачыні пачуцці на замок, Але дарэмна ўсё. Не трымай і забудзь, Што прайшло - ужо не вярнуць. Не трымай і забудзь, Новы дзень пакажа пуць. Не баюся нічога ўжо, Хай бушуе шторм - Холад заўсёды мне быў па душы. А я вышэй імкнуся, На ледзяную роўнядзь. І жахам дзён мінулых Мяне ўжо не дагнаць. Пара пазнаць, што я магу - На службу паклічу пургу, Свабоду здабуду ў ільдах, Назаўжды! .. Не трымай і забудзь Гэты свет з тваіх мар. Не трымай і забудзь, І не будзе болей слёз. Тут мой дом, Мой снежны надзел. Хай бушуе шторм ... Іскрыцца паветра І зямля ад маіх чар. Падуладныя мне мароз і лёд, Ну што за дзівосны дар. І вось ужо я ведаю, як мне далей быць! Не павярну назад, Павінна ўсё забыць. Не трымай і забудзь! І на неба ляці зарой! Не трымай і забудзь, Палярнай зоркай ззяй! сустрэну я Першы золак свой. Хай бушуе шторм! Холад заўсёды мне быў па душы.