Якуб Колас: "Хмарка". Кароткі змест. Літаратура "Беларуская". 08 клас. Літаратура - YouTube. Якуб Колас: "Тучка". Краткое содержание. Белорусская литература. 08 класс. Кароткі змест: “Твор Я.Коласа “Хмарка” можна смела аднесці да жанра літаратурнай казкі. І як у любой казцы, галоўнымі героямі могуць быць не толькі людзі, але і жывёлы, птушкі, з’явы прыроды… У нашым выпадку галоўнымі героямі апавядання-казкі “Хмарка” ёсць наступныя: Хмарка, Бусел, Скала, Арол, Дуб. Гэтыя героі і маюць паміж сабою сумоўе, вядуць гутаркі. Іх дыялогі падае нам у тэксце пісьменнік. Як разумеем, сярод галоўных герояў існуе і “найгалоўны”, герой №1. Гэта – Хмарка. Што мы даведваемся пра Хмарку з твора? Наша “найгалоўная” гераіня, Хмарка, поўнасцю задаволена сваім існаваннем, сваім жыццём. Можна нават сказаць, што яна – шчаслівая. Яна бяздумна лётала ў паветраных прасторах, любавалася з вышыні усім тым, што знаходзілася на зямлі. І лічыла, што там усё вельмі добра, усё ў парадку… Хоць там, дзе яна нарадзілася, ужо пачыналася засуха і ўсё жывое вельмі прагнула піць. Але гэта зусім не хвалявала Хмарку, бо яна лічыла, што ўсе насамрэч у яе родным краі добра. Аўтар паказвае нам, чытачам, прычыну такой слепаты Хмаркі. Ён кажа: “Уласнае шчасце бязроднай Хмаркі (яна не памятала роду) не давала ёй мажлівасці прымеціць чужое гора.” То бок, прычынаю абыякавасці Хмаркі да лёсу свайго роднага краю сталася банальнае няведанне ёю свайго паходжання. Гэта і прывяло нашу гераіню да такой сітуацыі, што яна ў выніку сваіх бадзянняў трапіла зусім у іншыя, незнаёмыя, суровыя месцы на зямлі. Яна вельмі спалохалася, калі заблудзілася на вялікіх прасторах свету! І тут яна сустрэла Скалу, якая папрасіла Хмарку распавесці пра сябе, пра свае родныя мясціны. Аповяд Хмаркі пра “шчаслівае ды радаснае жыццё на зямлі” перапыніў Арол, які пачуў гутарку Скалы і Хмаркі. Арол адкрывае вочы Скале пра Хмарку. І самае галоўнае, што ён, Арол, адкрывае вочы Хмарцы. Арол папракае Хмарку ў яе няведанні свайго паходжання, у няведанні свайго роднага краю, у яе “слепаце”, у яе нежаданні аддзячыць тым, хто нарадзіў, ускарміў Хмарку, даў ёй жыццё ды падняў да нябёсаў… …Пасля такога ўшчування, такога дакарання з боку Арла Хмарка рэзка перамяніла сваё жыццё. Яна ўсімі сіламі сваімі пачала намагацца вярнуцца ў родны край. Гэта быў нялёгкі шлях… Але вось, нарэшце, яна бачыць з вышынь родныя вобразы, родныя малюнкі, яна бачыць вынікі сваёй адсутнасці на Радзіме. Пры выглядзе сваёй роднай зямлі сэрца яе болей ня можа трываць – яе пачынаюць душыць слёзы. Гэта – слёзы жалю, слёзы шкадавання аб часах бясмэтнага бадзяння па свету, слёзы любові да Радзімы… … Хмарка нарэшце дае такі доўгачаканы на роднай зямлі ратавальны дождж! Дуб, радасны ад такой падзеі, дае запамінальны запавет Буслу: “ – От навука для тваіх дзяцей. Моцна ж накажы ты ім, дружа, каб не лёталі дарэмна па свеце, не бадзяліся: у сваім родным кутку работы досыць для кожнага.” Сябры, мяркую, што гэты запавет “Дуба” (“Якуба Коласа – м.к.”), ёсць запаветам для кожнага з нас, дзяцей Беларусі. 27 лютага 2021 года Мікола Кійка” Распазнаванне галоўных герояў па тэксту: “…Снуючыся каля таўшчэразнага жаралістага дуба, дзе было яе гняздо, трашчала, бы тая трашчотка, на ўвесь луг…” - Сіваваронка “…Любоўна цешыўся са сваіх дзетак, што таксама сядзелі ў гняздзе на тым жа дубе”. - Бусел “…Панёс свой жаль у зямлю пад каменне, у цень альховых кустоў”. - Маленькі ручаёк “Яна скурчылася ўся, зрабілася маленькай і тонкай, знайшла зацішак між гор і спынілася, прыхіліўшыся да старой Скалы”. - Хмарка “…Было нейкае свята ў гэту раніцу, або добра нагуляўся ён дзе за ўчарашні дзень, бо яшчэ не варушыўся і спаў, хоць сонейка падбіралася пад поўдзень”. - Вецер