Сюжэт рамана “Вяртанне Ліліт” сучаснай пісьменніцы Юліі Шаровай разгортваецца ў знаёмых нам дэкарацыях, а ў персанажах рамана той-сёй можа пазнаць сябе. Хто ведае — можа, менавіта па гэтым тэксце гадоў праз 25 нашы нашчадкі будуць вывучаць наш час. Ці не баіцца аўтарка, што яе зацкуюць за тое, што Мінск у яе рамане — “не такі”, і блогеры — “не такія”? Як гэта — выбіраць, што менавіта з таго, што адбываецца навокал, выбраць для сюжэта?