Свет і Беларусь. У той час, калі Украіна супрацьстаўляецца Расійскай агрэсіі і змагаецца так, як быццам Давід з Галіяфам, свет збоку прыглядаецца да гэтай вайны, як да сваеасаблівага рэаліці-шоў. Нібы вайна адбываецца не насамрэч, але віртуальна на рынгу, і вось свет назірае за ёй і кібіцуе. Некаторыя больш актыўна падтрымліваюць Украіну, некаторыя менш, а хтосьці проста цярпяліва чакае на вынікі таго бою. У такой сітуацыі, безумоўна, у бок Беларусі ніхто не глядзіць.  Бо свету зусім нецікава сачыць за тым, як монстр, у абліччы пануючага рэжыму, спакойна, паслядоўна ды мэтанакіравана душыць Беларусь.  Сапраўды, ўсё ж цікавей глядзець на ахвяру - Украіну, якая яшчэ мае сілу змагацца з агрэсарам, чым на ахвяру - Беларусь, якая ўжо не мае сілы бараніцца.  …. Мы ж, беларусы, сваю рэальнасць успрымаем інакш. Напэўна кожнага з нас цікавіць, калі ж ужо ўсё нармалізуецца. Калі скончыцца вайна ва Ўкраіне, калі ў Беларусі вернемся да жыцця па-закону, калі ўрэшце ўбачым панаванне праўды над хлуснёй, закону над беззаконнем.  Гаворачы мовай багаслоўскай, хацелася б нам пачуць адказ на пытанне: "калі ж на зямлі запануе Божае Валадарства?". У свой час такое пытанне, пра час надыходу Божага Царства, наўпрост задавалі і вучні Хрысту. "Госпадзе, ці не ў гэтым часе Ты адбудуеш каралеўства Ізраэля?" (Дз 1, 5) - пыталіся яны, калі Хрыстос перад самым сваім унебаўшэсцем, адыходам да Айца, прадказваў спасланне Святога Духа.  Гэта пытанне ў Ісусса не павінна было выклікаць здзіўлення. Яно было своеасаблівым адказам Апосталаў на навучанне Хрыста. Ісус увесь час гаварыў пра Божае Валадарства, яго надыход. Усё Евангелле і прысвечана яму. Божы Сын і пасля ўваскрашэння не пераставаў гаварыць пра Божае Валадарства, што падкрэсліваецца ў першым раздзеле ў кнізе Дзеянняў Апостальскіх. А таму Апосталы і спыталіся перад Пяцідзесятніцай. Маўляў, калі гэта так важная падзея, то можа гэта і будзе той самы момант, калі ўрэшце Валадарства Божае запануе. А гэта значыць,  царства Ізраіля адродзіцца. І ўсе разам узятыя: і легіёны Рымскай імперыі, і Сірыйскія суседнія ўладары, і мясцовыя тэтрахі, і рэлігійныя дзеячы - яны ўсе пабачаць, што Валадарства Божае гэта не вечнае чаканне спаўнення абяцання, але рэальнасць. Рэальнасць, якая раней ці пазней надыдзе. … Будучы лёс Беларусі і Ўкраіны, ды ўсяго свету, сёння залежыць ад нашай веры ў Валадарства Божае. Ад таго, наколькі мы будзем верыць у тое, што лад у свеце можна будаваць на каштоўнасцях праўды і справядлівасці, свабоды і любві.  На жаль, я не магу сьцьвярджаць, што я бачу такую веру ў заходніх палітыкаў, тады, калі яны замест таго, каб дапамагчы Украіне весці справядлівую вайну, бо гэта ёсць іх фундаментальны абавязак бараніцца, марудзяць з пастаўкай неабходнага вайсковага ўзбраення. І што горшае, зусім не думаючы пра ўкраінцаў, яны шукаюць магчымасць выбудаваць дыялог з агрэсарам. Дыялог - гэта добра. Але ён немагчымы са злом. Хрыстос, напрыклад, не дыскутываў з д’яблам у пустыні. Бо немагчыма ісці на кампраміс са злом. Там дзе ёсць кампраміс са злом, там і ёсць межа Божага Валадарства. Толькі ,на жаль, мы знаходзімся па-за яго межамі. Я не веру таксама багасловам і царкоўным іерархам самых розных узроўняў і канфесій, якія прыгожа дыскутуюць пра маральнасць пастаўкі цяжкой зброі на ўсход, у той самы час, калі ў рэальным часе могуць назіраць, як у яе адсутнасці гінуць людзі. Пры гэтым самі разважаюць на тэрыторыях тых краінаў, якія маюць такое узбраенне, хоць там і не вядуцца вайсковыя дзеянні. Вось у Валадарства Божае веру, але тым, хто пра яго толькі гаворыць і моўчкі назірае за ахвярамі Беларусі і Украіны - не. Закончу словамі з малітвы "Ойча наш": Божа, прыйдзі Валадарства Тваё. Не дай загінуць Украіне і Беларусі. не прапусці 💢 РПЦ Маскоўскага Патрыярхату - ўсё? | #УПЦ #православие #РПЦ 💢💢💢 https://youtu.be/u5hFS6L45XM #католикибеларуси #беларусьсегодня #belaruswithukraine #католичество #беларусы