Рубікон. Я святар Хрыстовы, а не "дорогой священнослужитель Лукашенки". “А дзе памножыўся грэх, там яшчэ больш памножылася ласка” (Рым 5,20) Сапраўды, зло якое выплеснулася з чашы граху, і пралілася кроўю нявінных ахвяраў на нашай зямлі ўвечары 9га жніўня і ў пару наступных дзён, сталася імпульсам для яшчэ больш шчодрага праліцця Божай ласкі. Абуджэнне народа, масавыя мірныя пратэсты супраць насілля аўтарытарнага рэжыму, міжканфэсійнае яднанне хрысціянскіх цэркваў у змаганні з хлуснёй і прапаведванне Праўды ва ўнісон - гэта ўсё добрыя сімптомы развіцця нашага грамадства. Гэта кажа аб тым, што ў нашых сэрцах перамагае Бог. Падзеі пару апошніх тыдняў дазваляюць нам хрысціянам казаць пра рубікон – кропку не вяртання, як пройдзеную. Ужо немагчыма вярнуцца да ранейшага статускво паміж дабром і злом у нашым жыцці. Яно зрэшты зусім і не было спакойным, бо у ім не было праўды і справядлівасці. Сёння кроў пралілася. (глядзі тут пра катаванні ў турмах🔥 https://youtu.be/28al6ZYt8Vg 🤔🤔🤔) Мы ўсе без выключэння запэцкаліся ў нявінную кроў, па меньшай меры пяці чалавек. Гэтых невінаватых людзей забіў пануючы рэжым. Адгэтуль мы - беларусы будзем адрознівацца паміж сабою, толькі тым на каго гэта пралілася і апраўдала, а каго абвінаваціла. Той, хто паменяў сваё жыццё, выступіў супраць хлусні і пайшоў за праўдай – апраўданы. Той, хто спрабуе апраўдаць насілле і хлусню, ён сам дабравольна запісвае сябе ў шэраг катаў і гэта цяпер таксама і ягоныя рукі ў крыві, гэта ягонымі рукамі два тыдні таму ў турмах Беларусі катавалі людзей. Гвалцілі, не зважаючы на ўзрост і пол чалавека, мужчын і жанчын, дарослых і непаўнагадовых. Трэцяга варыянту ў такім падзеле грамадства: на катаў, якія служаць хлусні і тых, хто шукае праўды, няма. ... Рубікон пройдзены ў грамадстве. Пра гэта можна казаць, што гэта здзяйсніўшыйся факт, але няма пройдзенага рубікону ў нашых сэрцах. Бо мы, людзі, незалежна ад таго, наколькі памыліліся, заўсёды можам пачаць ізноў. Заўсёды можам стаць людзьмі. Заўсёды можам прыслухацца да свайго сумлення. .... Адразу скажу: хуткай перамогі не будзе. Прычына - занадта доўга мы дазвалялі расці злу. Чвэрць стагоддзя толькі ў новым перыядзе нашай гісторыі, а яшчэ ж да гэтага на нас ёсць неразлічаны цяжар злачынстваў камунізма з мінулага стагоддзя. А сённяшняе насілле – гэта ж прамы працяг насілля з таго часу. Тым не менш мы знаходзімся на правільным шляху. Сведчыць аб гэтым і ўдала прайшоўшы ў пятніцу 21 –га жніўня ў Мінску ланцуг пакаяння: “Курапаты – Акрэсціна. Ніколі зноў”. У ім прыняло ўдзел каля 10 тыс чалавек. (не прапусці 🔥🔥🔥 https://youtu.be/LIuHYajcyOM🔥) Напэўна, пасля ўчорашніх заяў Лукашэнка, некаторыя хрысціяне пачалі нервнічаць і думаць, што будзе з касцёламі, цэрквамі са святарамі. Бо ён заклікаў “асцепяніцца" святароў, прыгразіў, што дзяржава не будзе з безраліччам глядзець на тую пазіцыю, якую займаюць сёння Царква і Касцёл. У выніку ўжо сёння на беларускім радыё была адменена трансляцыя Святой Імшы з катэдральнага касцёла ў Мінску. Я ж, як святар, хачу сказаць, што ўтаймавацца павінен Лукашэнка, а не святары. Сапраўды згаджуся з яго словамі, што цэрквы і касцёлы не для палітыкі. Але гэта заданнем Царквы і Касцёла ёсць, сказаць: Улада – не для забойцаў і злачынцаў. Гэта так, як прарок Ісая казаў: “Так кажа Госпад Шэбну, кіраўніку палаца: Я сапхну цябе з месца твайго і скіну цябе з пасады тваёй.” (Іс 22, 19-20). Вось так лаканічна і ясна прапаведуецца Слова ад Бога, тым хто мае ўладу, але выконвае яе беззаконна. Прапаведуючы Праўду Касцёл не прэтэндуе на палітычную ўладу, але выконвае місію, якую Хрыстос даў Касцёлу. Даючы таксама Яму ўладу на зямлі Ён казаў: “ты — Пётр (скала), і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой.... І дам табе ключы Валадарства Нябеснага....” (Мц 16, 13-20). Касцёл, Царква маюць ўладу прапаведваць Праўду. І робяць гэта. Так епіскап Арцемій з Гродна пасля фальсіфікацыі выбараў і выбуху насілля, у афіцыйным звароце да вернікаў, сказаў: “кроў ахвяраў і цяжкія пакуты людзей у гэтыя дні - на сумленні тых, хто свядома сам забіваў або прымушаў іншых забіваць праўду!" Біскуп Віцебскі А. Буткевіч у пасланні да паствы выказаўся пра дзяржаўную сістэму: “Пабудаваныя на крыві сістэмы ў гісторыі ніколі не былі трывалымі...”. Гэта ацэнка бягучага моманту. Мітрапаліт Т. Кандрусевіч яшчэ напярэдадні яўна выражанай канфрантацыі сёння, 2-га ліпеня ў Будславе казаў: “Калі не мы, то хто? Калі не сёння, то калі?”, заклікаючы ўсіх да правядзення сумленных выбараў. І я паўтараюся, сёння біскупы і святары, католікі, праваслаўныя і пратэстанты – не займаюцца палітыкай, але маючы ўладу ад Бога, ва ўнісон прапаведуюць Праўду. Бо мы святары Хрыстовы, а не “дорогие священнослужители Лукашенки", як ён учора сам нас назваў. Муры няволі і хлусні ў Беларусі рухнуць непазбежна. Будзе гэта тады, калі мы ўсе разам будзем казаць слова Праўды. Калі той, хто фальсіфіцыраваў выбары, сёння прызнаецца і скажа: да мы схлусілі. Яшчэ крыху і гэта будзе.