Чаму мяне прываблівае хрысціянства? Вельмі проста, таму што толькі ў гэтай рэлігіі Бог, адкрываючы таямніцу свайго існавання, адорвае паверыўшыга чалавека звышнатуральнай годнасцю. Існаванне адзінага Бога ў трох Боскіх Асобах цікавіць хрысціяніна, можна сказаць, з меркантыльных прычынаў. Чалавек зглыбляе тайну ўнутранага жыцця Бога, бо Бог дае права чалавеку заняць пазіцыю на ўзроўні з Сабой. Апостал Пётр у пасланні да Рымлянаў кажа: “вы не прынялі духа няволі, каб зноў баяцца, але прынялі Духа ўсынаўлення, у якім мы клічам: Абба, Ойча!” (Рым 8, 15). Прабыванне ў супольнасці Трохадзінага Бога - гэта тая перспектыва, якая чакае таго, хто паверыў. У хрысціянстве ўсё проста. Верыш – будзеш жыць і перамагаць. А ўсякае зневажанне і зямное цярпенне закончыцца прызнаннем і трыўмфам у Божым Валадарстве. Не верыш – будзеш асуджаны. Як кажа Хрыстос: “Хто верыць у Яго, не будзе асуджаны, а хто не верыць, той ужо асуджаны…” (Ян 3,18а ). Чаму будзе асуджаны той, хто не верыць? На гэтае пытанне таксама адказвае Збаўца: “таму што не паверыў у імя Адзінароднага Сына Божага.” (Ян 3, 18б). Не паверыць у імя Божага Сына Ісус, якое тлумачыцца, як Бог збаўляе, ці не паверыць ў Эммануіл, таксама Яго імя, яно азначае з намі Бог, г.зн. не паверыць у дзейнасць Бога ў свеце людзей і план Божы адносна чалавека. І тут пачынаецца асуджэнне чалавека і яго тупіковы шлях. Прыгадваецца мне нашае славутае беларускае. Чалавек шмат у якіх пытаннях кіруецца прынцыпам “абы не было горш”. Гэтае правіла адназначна не адпавядае вектару Божай інтэрвенцыі ў жыцці чалавека. Бог прыйшоў у свет, каб чалавека выратаваць, даць паўнату шчасця, адарыць чалавека найвышэйшай годнасцю – звацца Божым сынам, а чалавек у сваім бязвер’і абірае не жыццё з Богам, якое завершаецца трыўмфам, а зямное існаванне па прынцыпу “абы не было горш". Такое жыццё і жыццём не назавеш. Гэта жыццё з псіхалогіяй не ўсыноўленага свабоднага Божага дзіцяці, але раба. Той хто не мара больш за тое, каб “абы не было горш" заўсёды будзе мець горш. Той, хто хацеў бы не высоўвацца з безасабовага натоўпу і неяк прыстасавацца да не простых жыццёвых умоваў, займаючы нейтралітэт нават тады, калі адбываецца пераломны момант барацьбы паміж дабром і злом, ужо можа пачынаць думаць, як ён будзе прыстасоўвацца да ўмоваў прабывання ў пекле. Бо, як вядома, каб патрапіць у Валадарства Божае, трэба тут, на зямлі, стаць асобай. Валадарства – гэта месца прабывання асобаў: Бога ў Трох Асобах і чалавека – Божага Дзіцяці, які зразумеў годнасць сваёй асобы. Калі сёння мы і каталікі, і праваслаўныя разам святкуем Тройцу, зычу усім нам задумацца над годнасцю сваёй чалавечай асобы. І тым, хто сёння ідзе на беззаконне, ды нават абяцае зброю ўжыць, абы толькі не падзяліцца з бяднейшым чалавекам сваім кавалкам пірага ад жыцця, які раней змог урваць. І тым, каму трапляюць акрушыны ад таго ж пірага. Няхай Бог, дазволіць нам усім зразумець у чым ёсць годнасць нашай асобы і няхай дазволіць убачыць годнасць асобы іншага.  Вось гэтым мяне і прываблівае хрысціянства, што яно дазваляе мне верыць у такія змены ў жыцці, аб якіх іншыя нават памарыць не могуць.