Вігілія Пасхальная. Святая Ноч. Сябры, радасць вялікая. Той, хто любіць нас, Той, хто памерлых вяртаў да жыцця, Той, каго мы з-за нашай ненавісьці, ці слабасці, зрэшты гэта ўжо неважна, але каго мы нашымі грахамі ўкрыжывалі, Той уваскрос! І не, Ён не хоча цяпер дабівацца справядлівасці і судзіць нас за сваю смерць. Ён хоча зусім іншага. Ён хоча нас апраўдаць перад сваім Айцом. Богам Стварыцелем, бо Ён і наш Айцец. Ён хоча, каб мы жылі і радаваліся. Ён, пераможца смерці, цяпер хоча, каб і мы былі заўсёды і ва ўсім пераможцамі. Хоча, каб мы больш не баяліся смерці. Хоча, каб мы зразумелі і паверылі, што смерць гэта ўсяго толькі той невядомы для нас парог, праз які нам наканавана пераступіць. Але яно варта таго. Варта тады, калі Бог вызначыць не баяцца і зрабіць той крок. І зрабіць не для таго, каб назаўсёды злегчы ў магілу. Не для магіл мы нарадзіліся, але для жыцця. Пустая магіла Хрыста нас у гэтым пераконвае. Верым, нашыя магілы будуць пустымі. Мы будзем жыць нават пасля смерці. Разумею, не лёгка ў гэта паверыць.... бо кожны з нас мае вялікі багаж грахоў... Зразумела, грэх заўсёды аслабляе нашу веру, але толькі не ў гэту святую ноч. Чаму? А таму што, як моліцца ўвесь хрысціянскі свет абвяшчаючы Пасху і спявае старажытны гімн Экзультэт: “О, шчаслівая віна, якую знішчыў такі вялікі Адкупіцель.” І “сапраўды абавязковым быў грэх Адама, бо яго зладзіла смерць Хрыста". Грэх твой і мой быў дапушчаны Богам у гісторыі жыцця кожнага з нас для таго, каб сёння праявілася сапраўдная веліч Бога. А таму, мы, грэшныя – сёння пазбаўляемся свайго багажу. Хрыстос іх пакінуў на крыжы. Грахоў не маеш, але і нічога добрага не зрабіў. Назбіраў толькі зямное багацце і нейкімі непраўдамі праціснуўся да пасады і ўлады, а перад Богам маеш пустыя рукі. Я, безумоўна, не разумею цябе, чаму ты так у пустую і безсэнсоўна жыў. Але Вам пашанцавала, ні я Бог. А Ён кажа прыходзьце і бярыце за дарма... “І вы, якія не маеце срэбра, ідзіце. Ідзіце купляйце без срэбра” (Іс 55,2). Значыць, бярыце без грашэй, за дарма, нават без добрых учынкаў, якія маглі б даваць Богу ўзамен за Яго дапамогу і збаўленне. Так можам канвертаваць валюту Бога. Сябры, ці ж гэта не дзіўная і радасная ноч, калі кожны з нас атрымоўвае новы шанец паверыць у любоў Бога і дзякуючы ўваскрашэнню Хрыста мець магчымасць атрымаць у спадчыну Валадарства Божае, жыццё вечнае. Гаворачы нашай мовай, Бог можа кожнага з нас зрабіць цалкам шчаслівым. І зробіць гэта абсалютна за дарма. Сябры, разумею, што дзіўна, быць можа, чуць гэтыя словы з лексыкону эйфарыі, ў той час, калі каронавірус гуляе па свету не горш чым Анёл смерці па Егіпту, калі Бог вызваляў Народ Ізраільскі з рабства. Аднак, ці ж гэта не ёсць урок прыпаднесены ад Бога. Папскі прапаведнік, манах-капуцын Канталамэса на днях у Ватыкане параўнаў нашыю самаізаляцыю ў дамах з прычыны каранціну, да прабывання ў магіле. І ведаеце цалкам згаджаюся з ім, што прыдзе час і Бог вызваліць нас з нашых магіл, і не так, як некалі вярнуў да жыцця памерлага Лазара, але да жыцця яшчэ лепшага. Мы зможам выйсці з нашай самаізаляцыі, з нашых дамоў і распачаць новае жыццё. Жыццё ў якім больш не будзе месца страху і граху. Але будзе надзея і любоў! Бо і смерць над намі не мае ўлады. Жывучы ў гэтым свеце для іншага, мы разам з Хрыстом паміраем, але разам з Ім і ўваскрэснем.