Альтэрнатыва ёсць заўсёды. Беларусь таксама мае выбар: шлях гібелі або гераізму. ... Тыя, хто ў дзень пяцідзесятніцы былі ў Ерусаліме, каментуючы падзеі таго дня, уражаныя прамовай апосталаў, казалі: "Яны гавораць … пра вялікія справы Божыя" (Дз 2,11) да таго ж слухачы не хавалі свайго здзіўлення з-за таго, што мова была зразумелай, хоць і чужая для іх. Варта нагадаць, публічны выступ меў месца пасля пяцідзесяці дзён скрытнага жыцця апосталаў, якое праходзіла ў атмасферы страху і маўчання. Спасланне Духа Святога стала дастатковай умовай, каб усё змянілася. Безумоўна, Ерусалім не змяніўся, у ім была ўсё тая ж ўлада. А дакладней, усе тыя самыя прадстаўнікі палітычнай ўлады рымскай і мясцовай ды тыя ж царкоўнікі, якія 50 дзён таму дамовіліся паміж сабою і навялі парадак у горадзе такім чынам, як умелі. А менавіта забілі праведніка Ісуса, які замінаў ім, бо  хацелаў пераканаць людзей да свайго Валадарства, да жыццёвага ладу, які абапіраўся б на праўдзе і справядлівасці. Народ ахвоча Яго слухаў, але ж моцныя гэтага свету не маглі Месію зразумець, бо не разумелі пра якую праўду гаварыў. Сведчыць аб тым пытанне Пілата, скіраванае Ісусу "а што  такое праўда?".  Не змяніліся і самі жыхары Ерусаліма - яны жылі сваё жыццё. Так, яны ахвотна б абралі Ісуса на новага Цара, але калі той добры цар, ад слоў якога нават "сэрца палала", не быў у стане заняць трон улады, то не адмовіліся ізноў пакланяцца ранейшым зямным валадарам і хай сабе яны  тыраны і бязбожнікі. Змяніліся толькі Апосталы, бо атрымалі Духа Святога. Але і яны не самыя змяніліся, але Дух Святы іх змяніў, бо зыйшоў на іх.  І вось гэта той момант, калі, дзякуючы Духу Святому, Апосталы сталі на шлях бескампраміснасці да зла. Абралі шлях служэння Божаму Валадарству. Гэта шлях непахіснага сведчання і змагання, на якім не было больш месца на канфармізм. У служэнні Божаму Валадарству не можа быць інакш. Зрэшты, пасля, як паказала гісторыя, Рымская імперыя не вытрымала канкурэнцыі з хрысціянамі. Касцёл, абраўшы шлях святасці і гераізму, выратаваўся ад пагібелі. Рымская імперыя кіруючыся сваёй праўдай была зруйнаваная. У наш час мы таксама ламаем сабе галаву, якой дарогай мае ісці Касцёл? Некаторыя, хто прабывае ў атмасферы страху, як Апосталы пасля ўкрыжавання Хрыстовага, маўчаць, каб, маўляў, не нашкодзіць.  Некаторыя ж, не зважаючы на незменнасць знешніх умоваў, прапаведуюць.  Узгадаю сёння ізноў словы з энцыклікі папы Пія ХІ "Пра Касцёл і Германскі Рэйх"(1937). Гэты дакумент супраць фашызму і нацызму быў напісаны як адказ на афіцыйны запыт нямецкага касцёла, дзе паўставала пытанне аб тым, як дзейнічаць і прапаведваць у небяспецы злачыннага рэжыму ў краіне. У ёй чытаем: “… на карту прама пастаўленыя вышэйшыя інтарэсы, і альтэрнатыў толькі дзве - альбо духоўная гібель, альбо нішто іншае, як гераізм. Калі прыгнятальнік прапануе камусьці Юдаву здзелку адступніцтва, той можа толькі, цаною ўсялякага зямнога ахвярапрынашэння, адказаць разам з Богам Нашым: "адыдзі ад Мяне, сатана, бо напісана: Госпаду Богу твайму пакланяйся і Яму аднаму служы" (#Mit_brennender_Sorge 21).  Інакш кажучы, кампрамісу са злом быць не можа. А Касцёл выйсце з крызісу ў дзяржаве, нават калі лютуе тэрор, ёсць акупацыя, ці ідзе вайна, можа бачыць толькі ў адным - у адважным прапаведванні "вялікіх справаў Божых". Інакш і Касцёл і краіну чакае духоўная пагібель. Няхай Дух Святы прынамсі тым беларусам якія выбіраюць служэнне закону і дабру, дасць дар зразумення адзін аднаго, бо зразумець тых, хто абірае зло немагчыма. Няхай сыйдзе Дух Святы і адновіць аблічча Касцёла ў Беларусі і беларускага народа. #нетвойне #беларусы #церковь #католики #беларусьсегодня #папа #проповедь