"Пра тое, чым напоўнена сэрца, гавораць вусны" (Лк 6,45), кажа Хрыстос. І насамрэч, як сэрца пустое, то і словы чалавека пустыя.Калі ў сэрцы чалавека ёсць праўда, то і вусны яго абвяшчаюць праўду. А як няма міру ў сэрцы, то і сам чалавек не будзе бараніць мір і ніколі не выкажыцца супраць вайны.  Цяпер, з удзелам Расіі, Беларусі і Украіны, ідзе вайна і мы, хрысціяне, не можам гэтага не заўважаць. У гэтай вайне мы маем заняць сваю хрысціянскую пазіцыю. А ў залежнасці ад таго, чым напоўнена наша сэрца, агучваецца наша стаўленне да вайны.  Вайна нараджаецца найперш ў нашых галовах і толькі потым ужо ў мірныя гарады ляцяць бомбы. І гэта бачым сёння. Расія ваюе супраць Украіны, а напады робіць таксама з тэрыторыі Беларусі.  Вайна - гэта вар’яцтва. Толькі сатана і яго слугі могуць радавацца ёй.   А таму, калі насамрэч яшчэ маем Бога ў сэрцы і пазастаемся людзьмі, мы ўсе павінны выступаць супраць вайны. Расіяне і беларусы не павінны  ваяваць супраць украінцаў.  Беларусь сёння фактычна акупаваная Расіяй і кожнае слова сказанае супраць яе агрэсіі ва Ўкраіне, расцэньваецца варожа і  непазбежна мае рэпрэсійныя наступствы.   Акупацыя краіны тлумачыць, чаму няма адкрытага шырокага пратэсту супраць вядзення вайсковай кампаніі з тэрыторыі Беларусі. Нагадаю ўсім, у тым ліку і братам украінцам, што ў Беларусі тысячы палітвязняў і дзесяткі тысяч прайшлі праз затрыманні. А  такі выступ, як у апошнюю нядзелю ў Мінску - гэта ўжо сапраўдны гераізм.  Больш за 800 пратэстоўцаў патрапілі за краты.  Свет павінен зразумець, што маўчанне беларусаў зусім не азначае, што мы, беларусы, падтрымліваем вайну і хочам ваяваць супраць Украіны. Наша маўчанне гэта знак, што мы згубілі голас. Мы ў змаганні з пракрамлёўскім рэжымам крычалі паўтары гады,  але свет не пачуў нас, а наш голас знік. А крык ад болю і катаванняў, ад расстрэлаў мірных беларусаў, ён быў. Акупацыя Беларусі ў нейкім сэнсе, таксама апраўдвае маўчанне цэркваў і яе іерархаў. У няволі не папрапаведуеш…   З горыччу, слухаю выказванні некаторых прадстаўнікоў цэркваў пра падзеі ва Ўкраіне. Яшчэ раз падкрэсліваю, пад акупацыяй, калі няма свабоды, зразумелым можа быць маўчанне, але ж не поўпраўда, выходзячая з вуснаў прапаведнікаў.  На мінулым тыдні мітрапаліт Веніямін у заяве пра Украіну ўжыў тэрмінаў "супярэчнасць" і "канфлікт", а вось словы "уварванне" і "вайна" не прагучалі. Ва Украіне ж мы сёння назіраем не высвятленне "супярэчнасцяў" паміж двума брацкімі народамі, пра якія ўзгадвае іерарх, але становімся сведкамі праяўлення вайсковай агрэсіі Расіі, ў выглядзе поўнамаштабнага ўзброенага ўварванне. Гэта не проста канфлікт, а рэальная вайна.   Прадстаяцель казаў пра агульную  духоўную спадчыну, але прамаўчаў аб тым, што пакуль не адбудзецца дэкамунізацыі ў Расіі і Беларусі, якая адбылася ва Ўкраіне, датуль народы будуць ісці ў дыяметральна розных накірунках і ніколі не стануць братамі. Беларус пад Бела-чырвона-белым сцягам ніколі не будзе ваяваць супраць украінца, наадварот, такія ўжо дапамагаюць бараніць Украіну, а вось беларуса пад чырвона-зялёным сцягам пакуль не бачым на баку ўкраінцаў.  Мітрапаліт у сваім звароце таксама спасылаўся і на адзін хрост. Але ж нават хрост, як бачым, не замінае таму, каб сярод нас знаходзіліся адступнікі і Іўды. І таму, на жаль, ужо можна казаць пра здраду хросту, бо расійскай арміяй ва Ўкраіне быў расстраляны праваслаўны святар Казачын Максім, а бамбардаваннем знішчана курыя каталіцкага біскупа ў Харкаве.  Ва Украіне сёння вайна, там забіваюць людзей, і калі адзінай рэакцыяй беларускага Касцёла ёсць заяўленне біскупаў з заклікам аб посце і малітве, то мне здаецца штосьці не так з нашым хрысціянствам. Нічога дзіўнага, што ў адказ мы, каталікі-беларусы, чуем пытанне біскупа з Львова: "чаму  вы маўчыце пакуль нас забіваюць?.. Гэта такая версія вашага хрысціянства?"  Канешне, малітва і пост гэта добра, але калі забіваюць людзей і ідзе вайна, трэба ясна вызначыцца з тым, каго лічыш агрэсарам і на чыім ты баку. На баку праўды ці поўпраўды? Касцёл - гэта парастак Валадарства Божага - на поўпраўду ў ім месца няма.  Так якая можа быць пазіцыя хрысціяніна адносна вайны?  Хрысціянін мае сказаць: "не вайне!" Ён павінен будаваць мір. А ўдалая, паспяховая архітэктура міру магчыма толькі тады, калі ён будуецца на праўдзе і справядлівасці. Любая сказаная поўпраўда, не толькі не спрыяе завяршэнню вайны, а наадварот, разбурае архітэктуру міра.   Напрыканцы дадам. Я ганаруся, што  я беларус. Я падтрымліваю ўкраінцаў у змаганні з агрэсарам. Я паслядоўна выкрываў зло лукашэнкаўскага рэжыму. Беларусы-каталікі Варшавы пры касцёле арганізавалі гуманітарную дапамогу ўкраінцам. А тое, што хтосьці кажа, што Беларусь ваюе з Украінай, гэта настолькі праўда, наколькі праўда, што ДНР і ЛНР ваююць з Украінай. Праўдай ёсць, што з тэрыторыі Беларусі ляцяць ракеты на Ўкраіну. Але тыя хто іх пасылае, слугі фашыстоўскіх рэжымаў Лукашэнкі ці Пуціна, з неменшым запалам забіваюць, катуюць і садзяць у турмы таксама  і беларусаў. І я ў гэтым абсалютна невінаваты.