"А знак мой будзе вось які: "Стой – лапаць ськінуўся!" Як вы гэта пачуеце, тады маланкаю кідайцеся за мною на канвой, абяззбройвайце яго. Усё залежыць ад раптоўнасьці і хуткасьці нападу. Два, тры чалавекі бяззбройныя лёгка справяцца з адным узброеным, калі толькі зробяць гэта борзда і спрытна." Якуб Колас. “Дрыгва”. 1933 год. Мы невядома навошта трывалі, Дзеля чаго і каго гаравалі, Цемрадзі хвалі Нам неба хавалі... Кажуць: жылі... Не жылі – выжывалі Хіба жыцьцём называецца тое, Дзе наша воля была пад пятою, Дзе забівалі ў нас роднае слова – Голас уласнай душы адмысловы. Лапаць цяпер не абутак а знак, Выйдзі юначка і выйдзі юнак. Кожны гатовы? Краіна ўся? Стой – лапаць ськінуўся! Розныя службы нас віжавалі, Несьлі расколы, наўсьцяж межавалі, Гуж – гужавалі, Нож – нажавалі, Кажуць: жылі... Не жылі – выжывалі... Хіба жыцьцём называецца тое Мора уладнага бруду і гною Супраць якога трэба вайною Хто там яшчэ не са мною? Лапаць ня беднасьць, лапаць сымболь. Нашая еднасьць адолее боль. Кожны гатовы? Краіна ўся? Стой, лапаць ськінуўся! Ўсё растлумачылі, ўсё разажвалі, Продкі шляхоў нам ды наканавалі, Шыхт згуртавалі І загартавалі, Так каб жылі мы, А не выжывалі То ж бо жыцьцём называецца тое, Дзе ты заўсёдна самім жа сабою, Непадуладны і не паднявольны, Вольны і ўладны, сьмелы і здольны Лапаць схаваем да новай наўды Выйдзем народам, як колісь дзяды! Кожны гатовы? Краіна ўся? Стой! Лапаць ськінуўся! 14 чэрвеня 2020 г. Бярнардаў гасьцінец.