ТАПКАМ! ТАПКАМ! Як ты ні жыў бы і што б ні рабіў Той, каго тапкам на час не прыбіў, Лезе ў агул твой і лезе ў прыват, Хоць ён табе і ня брат і ня сват. Шчэміцца, цісьне, жарэ і жарэ – Хто што пасее і што заарэ Потам сваім, мазалём і крывёй. Гэты зьяўляецца з хеўрай сваёй. Хэўры ягонай халуйская раць Мае закон свой: Браць! Браць! Браць! Згодных, нязгоднывх – нашчэнт абадраць, Кляпам заткнуць і караць! Скончыўся сон. Узьняліся прахапкам. Бачым: паўсюдна варушацца вусы! Дык, усе разам! Тапкам! Тапкам! Тапкам яго, Беларусы! Хто ці маўчаў, ці баяўся, ці піў, Хто сабе тапка яшчэ не купіў – Проста ў суседа пазыч ты яго – Тапак агульны народу свайго. Гэты калі ўжо крахне наўслонь, Сьцяўшы ў кулак з мазалямі далонь – Пырсне з-пад тапка маральны смурод, Юха з лайном і паўстане народ. Вілы, каса, ці бусак ці цясак – Знай сваё месца агідны прусак. Сэрцы народа адвагай гараць: Жыць без цябе – не хацець паміраць. Скончыўся сон. Узьняліся прахапкам. Бачым: паўсюдна варушацца вусы! Дык, усе разам! Тапкам! Тапкам! Тапкам яго, Беларусы! Ведама ж, нас не разьбіць не стрымаць, Іх жа хоць бі, хоць трымай-калашмаць – Хтосьці у цемры маўкліва сядзіць І не спыняе прусатых пладзіць. Чуй як належыць, уважліва бач! Каб не зьявіўся нам новы прусач, З мовай сіпатай, ня нашай, чужой, Тых хто ня лічыць, што мы за мяжой. Хэўры варожай халуйская раць Мае закон свой: Браць! Браць! Браць! Вілы, каса, ці бусак ці цясак – Знай сваё месца агідны прусак. Скончыўся сон. Узьняліся прахапкам. Бачым: паўсюдна варушацца вусы! Дык, усе разам! Тапкам! Тапкам! Тапкам яго, Беларусы! 12 чэрвеня 2020 г. Бярнардаў.