МЫ ІДЗЁМ Нам ніякія зьмены ніхто не нясе. Зьмены прыйдуць тады, калі выйдзем усе. Росы з траваў змагарны наш поступ страсе І крылом прывітае буцян на страсе, І галінкамі лес на дарогу махне. Партызанскі лікбез – волі кліч у ва мне. Мы з кватэраў і хатаў з зямлянак дзядоў, Мы – маўклівая большасьць апошніх гадоў. Мы ідзем! Як ніколі упэўнены крок! Недзе ў цемры шчаўчок: хтось узводзіць курок, За рагом і гырчок і дубінка-дручок. Кожны ў бітве за волю ваяр і прарок. Трэба сёньня. І лепш не чакаць да зімы. Па зіме не лягчэй – гэта ведаем мы. Сьнег заносіць сьляды – цяжка ў сьцюжу ісьці, Хоць нямала тых сьцюжаў прайшлі мы ў жыцьці. Затраскоча мароз перастрэльным вагнём, Але мы сваіх сьпінаў ужо не сагнём! Мы з палацаў і з замкаў, і мы з хутароў – Самы мірны народ ваяроў-змагароў. Мы ідзем! Як ніколі упэўнены крок! Недзе ў цемры шчаўчок: хтось узводзіць курок, За рагом і гырчок і дубінка-дручок. Кожны ў бітве за волю ваяр і прарок. Гэта наша зямля, наш абшар-далягляд, Мы ірвем ланцугі, нам варожасьць няўгляд, А, парваўшы ланцуг гаспадарскай рукой, Мы у ворагаў нашых адымем спакой, І той самы ланцуг, быццам праўду саму, Мы абрынем на здрадніцкі голаў таму Хто гадамі нас нішчыў... А наша віна Ў тым што мы яму далі нас зьвесьці да дна... Мы ідзем! Як ніколі упэўнены крок! Недзе ў цемры шчаўчок: хтось узводзіць курок, За рагом і гырчок і дубінка-дручок. Кожны ў бітве за волю ваяр і прарок. 4-5 ліпеня 2020 году. Бярнардаў гасьцінец.