Вядомая, паважаная мной гераічная жанчына, грамадзянка, журналістка Вольга Нікалайчык, характарызуючы цяперашнюю сытуацыю з выбарамі, напісала: “Зычу ім выруліць з кіпцюроў лукавых як мага хутчэй - усё ж такі яны жанчыны і маюць чуйку...Але пакуль "нет ребята, всё не так, всё не так, ребята!" Гэтыя апошнія словы – цытата зь ведамай песьні Ўладзімера Высоцкага – падштурхнулі мяне да перакладу, які я й прысьвячаю шаноўнай спадврыні Вользе. Сьню я жоўтыя вагні, З сіпамі начую: “Пачакай, перадыхні Ранкам больш пачуем!” Ды і ўраньні ўсё ня так Зьніклі весялосьці Паліш нашча і ня ў смак Ці пахмеліш з млосьці Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз... Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз... Штоп шмарагдавы ў шынкох І белыя сурвэткі Рай пры блазнах, жабракох Я ж як птушка з клеткі У царкве паўзмрок, смурод Дзякі, ладан, трэбы Не, ў царкве таксама зброд Ну, ня так, як трэба. На гару я бы ў віры, Каб чаго ня выйшла, – Бачу, вольха на гары, Пад гарою вішня. Хоць бы сьхіл блюшчом спавіць – Во й на посьпех глеба... Хоць бы што яшчэ злавіць... Ўсё ня так, як трэба! Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз... Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз... Я па полю ўздоўж ракі: Шмат сьвятла бяз Бога! Ў чыстым полі – васількі, Доўгая дарога. Ля дарогі лес вярстой, Баб-югоў бязь меры, А ў канцы дарогі той – Плаха і сякеры. Дзесьці скачуць коні ў тахт, Плытка, без сваволі. Паўз дарогі ўсё ня так, А ў канцы – тым болей. Храм, шынок – усё няўзнак Сьвятасьць ні ў драбочку! Не, браточкі, ўсё ня так! Ўсё ня так, браточкі... Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз... Гэх, раз, яшчэ раз, Яшчэ шмат за разам раз...