МІРНЫХ РЭВАЛЮЦЫЙ НЕ БЫВАЕ Увесь відэашэраг – Наваполацак 2020. Наваполацак – асаблівае места й людзі ў ім асаблівыя. Яшчэ ў савецкія часы наваполацкая моладзь не дазваляла мянтам лезьці ў іхныя разборкі. Спроба разагнаць бойку паміж групоўкамі звычайна вяла да таго, што групоўкі аб’яднана лупілі міліцыянтаў, а потым ізноў вярталіся да сваіх разборак. Пазьней, навучаныя міліцыянты ў разборкі ня лезьлі. Чакалі заканчэньня, каб падабраць зьбітых і параненых і такім чынам адрапартаваць начальству пра посьпех апэрацыі ў справе затрыманьня хуліганаў. Ведаю пра ўсё гэта не з чужых словаў. Гэтую школу ў 70-ых гадох мінулага стагодзьдзя прайшла большасьць наваполацкай моладзі. Сёньня на вуліцы выйшлі нашы дзеці і ўнукі. Дзякуючы кампутарам і інтэрнэту іхны досьвед жыцьця на вуліцы не такі вялікі. Але генетычная памяць нікуды не падзелася. Яна абуджаецца й я не зайздрошчу тым, хто стане на дарозе наваполацкіх, калі яна прачнецца. Хлопцы! Вашыя бліжэйшыя продкі лупілі савецкіх мянтоў, якія ахоўвалі антычалавечы камуністычны рэжым. Лупілі не з ідэйных перакананьняў, а з пазыцыяў “дайце нам жыць так як мы хочам”. Сёньня вы можаце тое імкненьне да вольніцы злучыць са сваім Беларускім патрыятызмам, што, паверце, недараўнальна вышэй і шмат больш ганарова. Мірных рэвалюцый не бывае, Як гаворка йдзе пра дыктатуры. Сьлёзны дождж крыві не замывае, Страшны боль – дачасныя хаўтуры. Не даруем – так ваюем думкай... Словам так ваюем – не даруем... Чуеце як чорны крук закрумкаў Там дзе ўсьцяж кашчавая віруе? Мы сябе такою думкай пляжым, Бо, пры тым, сабе ж дарунку молім... Сем палеглых і ніяк ня скажаш Дзякуй Богу... Добра, што ня болей. Дзякуй Богу – як усе жывыя, Добра – калі заўтра лепш чым сёньня Толькі душы почасту крывыя, І жывуць у цемрыве прадоньня. Так, нібы завеса дымавая Ахінула мужныя натуры... Мірных рэвалюцый не бывае, Як гаворка йдзе пра дыктатуры. 18 верасьня 2020 Бэрнардаў гасьцінец.