Пару гадоў таму, калі страшныя і брутальныя злачынцы, выхаваныя змагарамі на сакрэтных базах непрыязнага захаду, наважыліся выкрасьці Колю, я напісаў песьню. Зьвесткі пра плянаваны злачын луналі ў паветры й бударажылі неспакойныя глузды сракалізаў рэжыму. Там ў песьні я пастараўся падаць недапечаную кашу сьветапогляду й сьветаўспрыманьня ябацек-вернападданьнікаў. Песьня атрымалася слабаватая, такая, як псыхіка й сістэма каштоўнасьцяў рэжымных беспародных барбосаў і кудлаў. Адчувалася ў ёй нейкая незавершанасьць... Прайшо два гады. Сытуацыя зьмянілася і вось яна – другая частка, якая ставіць усё на свае месцы. Гэткім чынам: НАЧНЫЯ НÉМАРАСЬЦІ ПЛАЧ ЯБАЦЬКІ “ТРЫВОЖНЫЯ СНЫ” Частка І. Мама, мне прысьніўся страшны сон, Страшны, мама, у сваёй дурноце, Абарваўся на трагічнай ноце... Мама, мне прысьніўся страшны сон Быў там і вянок і курганок... Што ж табе прысьнілася, сынок? Вой, мама, укралі Колю, Дарма ня трэба. А тут укралі. Ой, мама, што ж гэта будзе? Я нават рымы не падбяру... Мама, страшны сон і ні пра што, Проста ні пра што і страшны, мама, А ў глуздох гучыць як піларама: Мама, страшны сон і ні пра што. Але так схапіў і паланіў... Што ж такога ты, сынок, прысьніў? Вой, мама... пустое месца, Я думаў Коля... а там нічога... Ой, мама, што ж гэта будзе? Я нават рымы не падбяру... Мама, страшны сон пазбавіў сну, Проста, мама, горай не бываае, Я як пераеханы трамваем, Мама, страшны сон пазбавіў сну. Сон нібы скразная у ілбе... Што ж, сынок, прысьнілася табе? Вой, мама, вярнулі Колю. Дарма ня трэба. А тут вярнулі. Ой, мама, што ж гэта будзе? Я нават рымы не падбяру... 17 красавіка (склеп) – 8 чэрвеня 2021. Бэрнардаў. Частка ІІ. Мама, страшны сон не адпусьціў. Два гады прайшло, а ён, як муха. Муха ж не мыляецца, псяюха... Мама, страшны сон не адпусьціў І цяпер зусім нядобра мне... Што ж табе было, сынок, у сьне? Вой, мама, усё спачатку: Ці-то па колу, ці-то па Колю, Ой, мама, што ж гэта будзе? Я нават рымы не падбяру... Мама, новы сон, ці ўжо ня сон? Нюрын-Берг і нейкая Гаага, Нюру знаю ледзю гагу – блага, Мама, новы сон, ці ўжо ня сон. Чую страхам выпушчаны газ... Што ж было, сынок, на гэты раз? Вой, мама, забралі Колю, Мабілізнуў ён і далізаўся... Ой, мама, што ж гэта будзе? Я нават рымы не падбяру... Мама, страшны сон балоты, твань, У Каляна жоўты пісталецік, Сьпіць Калян, пакінуты ў кювеце, Між ябацек і маскоўскіх вань, Лукакашка й Пуця – трупаны... Ну ў цябе сынок цяпер і сны! Вой, мама, я спаць баюся, Давай вучыцца крычаць: “Жыве!” Ой, мама, што ж гэта будзе! Я нават рымы не падбяру... 30 студзеня – 2 лютага 2023 г. Застаўка з кацапскамоўнага мультхвільму "Моі усы №3" https://www.youtube.com/watch?v=oXwXui3aZSk