ЯК ВЫМІРАТЫ ПРУЦЬ У ЭМІРАТЫ Пісаць лягічна часам проста немагчыма і тады верш становіцца алягічным, як і само жыцьцё. Тут табе і вэрсэты і квантэмы і сюр і форма над зьместам і зьмест над формай. Эмоцыі заліваюць, захлынаюць і выліваюцца ў не зусім зразумелыя цалкам нават аўтару радкі рэфрэну. “Калі сур’ёзна прыпякло, аж не да ўлады, Калі трашчаць і механізмы і прылады, Каб неяк выжыць целам, хай ня цэлым, Вазьмі Зімбабвэ нас, вазьмі Вэнэсуэла”. Вось цела выжыла, а розум... Скажам сьмела: Калі б было чаму балець – то б забалела, Але адкуль, які бывае боль у здрады? Яна для схованкі шукае Эльдарады. Вось так і пруцца выміраты ў Эміраты. Яны ня Будныя ані і не Сакраты. Шлях выміратаў здрадны, гнойны, брудны. Сакрат мне сябра, ды дарожшы Будны. А ў эміратах там паўсюль і спрэс арабы, Там паранджы, чадры, нікабы і хіджабы, А ў выміратаў жонкі, ўнучкі, цешчы – бабы Ратунку крыкам дамагаюцца – нахабы. Кэбаб-мушэкелі, ці там ўарак-анабы, Ім шмат бліжэй, хаця бліжэй жа аль-кітабы, Але ў глуздох не аль-кітабы а ядвабы, Яны ж ні даць ні ўзяць як ёсьць на сушы жабы. Таму і пруцца выміраты ў Эміраты. Яны ня Будныя ані і не Сакраты. Шлях выміратаў здрадны, гнойны, брудны. Сакрат мне сябра, ды дарожшы Будны. Бязглуздыя бязроды-аскарыды, Лукапамыі, шайтаны, лукаабрыды, Нічога людзкага да іх, апоч агіды... Шкада ня зьнішчана ад нас зьбягаюць гніды. Шукайма шлях утылізацыі адкідаў! Адкідаў – гэтых разумовых інвалідаў. Хоць вы й бяжыце – не ўцячэце гады, Пятля ж ня ўмее дараваньня ці спагады. Вас, выміраты, не ўратуюць Эміраты. А вы ня Будныя ані, і не Сакраты. Шлях выміратаў здрадны, гнойны, брудны. Сакрат мне сябра, ды дарожшы Будны. 17 лютага 2023 г.