СТРУЧОК-ТРУХЛЯЧОК Не дарую ім, бо ведаюць, што вытвараюць. Эвангельле ад Кастуся Каліноўскага. Частка першая ад маскаля-акупанта Як тое было затлуміў пераляк, Ці-то палыхнула, ці храснула... Ачуўся зь няўцямам: здыхляк ці гніляк, Бо жытка ў мінулым захраснула. А вокал свае хто друшляк друшляком, Хто страціў глузды, хто канечнасьці, Хто попелу жменькай, хто дымам-дымком, І ўсе дамагаюцца вечнасьці. Прывычны да чэргаў бяжыць у чаргу, Прывычны штурхацца – штурхаецца. У райскую браму, аж гнецца ў дугу, Шкрабецца, паўзе, чартыхаецца. І раптам, празь любы ім мат перамат, Хтось выгукнуў: “Гразкія-грузкія! У пекла!” “Нас в ад? Где тут мой автомат? Ты, ангел, не понял мы – русскіе! Ты, ангел, тупой. Наше место в раю! Вот так і скажі, бля, всевышнему! Нам всё поху... нас, нас убілі в бою. Всё слышно вам? Так што без лішнего. За “Ладу”, пельмені, картошку, дрова, За долю і рюмочку горькую, Чтоб нашым любімым талон на права Уцешыцца шубаю норковой... Не норковой? Орковой?.. Значіт моей, Но мех мой не свеж, он укропамі Осмален до дырок, на вылет ей-ей, Хоть в нём мы до рая дотопалі. Эй, чертов апостол, давай ворота Пошіре открой, нас тут воінство!” Бушуюць кацапы ад страты вінта, Рыдаюць ад страты дастоінства. Вінты і дастоінствы ў саван пачок – І бабам, ібабам з каторымі Пара нараджаць, хоць стручок-трухлячок... Ды вы ж пагражалі паўторамі. 27 лютага 2023 г.